Benio123o pl Wiki
Advertisement

Biblia, termin pochodzący od greckiego terminu "Biblios" oznaczający księgę. Dzieli się na dwa testamenty; chronologicznie stary testament i nowy testament. Natchniony kanon Biblii starego testamentu posiada 39 ksiąg. Natchniony kanon Nowego Testamentu zawiera 27 ksiąg. Łącznie natchniony kanon pisma świętego składa się z 66 ksiąg biblijnych.

Powodem podziału i istnienia w Biblii dwóch Testamentów jest to że pierwszy testament został spełniony przez Jezusa swoją śmiercią, otwierając przez spełnienie pierwszego, drugi nowy testament. Podział ten ustanawia pismo święte.

I dlatego jest pośrednikiem nowego testamentu, ażeby przez śmierć poniesioną dla odkupienia występków, popełnionych za pierwszego testamentu, ci, którzy zostali powołani, otrzymali obietnicę wiecznego dziedzictwa. Gdzie bowiem jest testament, tam musi nastąpić śmierć tego, który go sporządził. Testament przecież nabiera mocy po śmierci, gdyż nie jest ważny, dopóki żyje ten, kto sporządził testament.

- Hebrajczyków 9:15-17

Sam termin Biblia nie występuje w Biblii, jej treść jest odnoszona w niej pod terminami pismo, pisma, słowo Boże, wyrocznia Pana.

Termin "Słowo Boże" jest odnoszony w Biblii do pisma i stosowany oraz utożsamiany z pismem świętym wymiennie, gdyż Jezus Chrystus z pismem identyfikuje wypowiadane przez siebie Słowa wymiennie.

Jeśli jednak nie wierzycie jego pismom, jakże uwierzycie moim słowom?

- Ewangelia Jana 5:47

Język Spisania Nowego Testamentu[]

Grecko Polski Nowy Testament VOCATIO

Grecko Polski Nowy Testament VOCATIO, 1997 Rok

Nowy Testament został spisany w starożytnej greckie Koina.

Po roku 60. Ewangelia utrwalona została w czterech księgach zredagowanych w języku greckim. W tym samym języku napisane zostały pozostałe księgi Nowego Testamentu.

- Grecko-Polski Nowy Testament, Oficyna Wydawnicza Vocatio, Język Grecki, 1. Geneza Języka greckiego biblijnego, ksiądz Remigiusz Popwski SDB, 1997 rok




Kwestia Profetycznej Nieomylności[]

"Niektórzy sceptycy zasugerowali że te proroctwa mesjańskie, były przypadkowo, albo poprzez zbieg okoliczności, wypełnione przez Jezusa. Stosownie do nauki prawdopodobieństwa, szansa że jakakolwiek ludzka istota aż do dnia dzisiejszego, wypełniła by wybrane tylko 8 z tych proroctw, w tym tylko jedno dotyczące ukrzyżowania, jest równa 1 do 10 do potęgi 17 - a tutaj mamy zebrane tylko 8 proroctw. Co by się stało gdyby nie zebrać 48 proroctw? Wówczas szansa stała by się wirtualnym zerem, 1 do 10 do potęgi 157. Co z całymi 61 proroctwami ?"

- Josh McDownell, "Dowody domagające się wyroku"

Kwestia Historyczna, Arechologiczna[]

Cała Archeologia potwierdziła przekaz Biblijny. Przeciwnicy wiarygodności Biblii twierdzili że nigdy nie istniało państwo Hetytów, które w rzeczywistości było mocarstwem, a o którym wiedza przetrwała w słowie Bożym i została przywrócona po wiekach ponownie.

Przed rokiem 1906 nie istniały żadne dowody historyczne na istnienie państwa Hetyckiego poza Biblią. Odrzucający Biblie ateiści uznawali Hetetytów za fikcyjne państwo. W 1906 roku archeolodzy prowadzący wykopaliska na terenie Turcji, odkryli ruiny Hattusa, stolicy Hetyckiej

Twierdzono aż do momentu gdy odkryto na Terenie Turcji tysiące tablic i artefaktów potwierdzających że państwo Hetyckie było potęgą rywalizującym z Egiptem. Wierzono że Babilon, Niniwa, królestwo Sodomy, państwo Filistynów, Amorytów poświadczanych przez Biblie nigdy nie istniały. Archeologia zweryfikowała te twierdzenia udowadniając że wiedza zachowana na ich temat w Biblijnym przekazie jest słuszna, wbrew utracie o nich wiedzy w historii świeckiej.

W muzeach całego świata znajdziemy wiele artefaktów związanych z archeologią biblijną. Jednym z takich miejsc jest jerozolimskie Muzeum Krajów Biblijnych – מוזיאון ארצות המקרא (Muzeon Arcot HaMikra), które ma siedzibę w dzielnicy Giwat Ram i zgromadziło jedną z najważniejszych kolekcji artefaktów biblijnych na świecie.

- Erc Israel, Israel.org, Archeologia, 23 listopad 2015 "Najciekawsze skarby z jerozolimskiego Muzeum Krajów Biblijnych"

Biblia łamie wszystkie reguły marketingowe według których można tworzyć fałszywą religie i całkowicie różni się od każdej innej .

"W Jerozolimie archeolodzy odkryli pieczęć noszącą imię króla Judei Ezechiasza (hebr. Chizkijahu). Pieczęć udekorowana motywami staroegipskimi została odnaleziona w rejonie Ofel, u podnóża Wzgórza Świątynnego.  Król Ezechiasz panował mniej więcej między 726 (lub 715) a 696 r. p.n.e., jeszcze przed zniszczeniem Jerozolimy i Pierwszej Świątyni przez Babilończyków w 586 r. p.n.e. Pieczęć pochodzi z VIII wieku przed naszą erą i nosi napis "Ezechiasz [syn] Ahaza, król Judei". "

" Pieczęć króla Ezechiasza (Chizkijahu) odnaleziona w Jerozolimie " , Erc Israel , Israel.org , Archeologia , 02 grudzień 2015

'"' W trzecim roku [panowania] Ozeasza, syna Eli, króla izraelskiego, Ezechiasz, syn Achaza, został królem judzkim. W chwili objęcia rządó'w miał dwadzieścia pięć lat i panował dwadzieścia dziewięć lat w Jerozolimie. Jego matce było na imię Abijja - córka Zachariasza. Czynił on to, co jest słuszne w oczach Pańskich, zupełnie tak jak jego przodek, Dawid. On to usunął wyżyny, potrzaskał stele, wyciął aszery i potłukł węża miedzianego, którego sporządził Mojżesz, ponieważ aż do tego czasu Izraelici składali mu ofiary kadzielne - nazywając go Nechusztan. W Panu, Bogu Izraela, pokładał nadzieję. I po nim nie było podobnego do niego między wszystkimi królami Judy, jak i między tymi, co żyli przed nim. Przylgnął do Pana - nie zerwał z Nim i przestrzegał Jego przykazań, które Pan zlecił Mojżeszowi. Toteż Pan był z nim. We wszystkim, co przedsiębrał, miał powodzenie. Zbuntował się on przeciwko królowi Asyrii i nie był mu poddany. To on pokonał Filistynów aż do Gazy i jej okolic, od wieży strażniczej aż do miasta warownego. "

- 2 Księga Królewska , (2 Krl 18,1-8)

" Chrystus , od którego pochodzi ich nazwa , był skazany przez Poncjusza Piłata za Panowania Tyberiusza .

- Tacyd , Rzymski Historyk żyjący około 105 roku po Chrystusie piszący o Neronie Prześladującym Chrześcijan w roku 46 Po Chrystusie

" Od kiedy żydzi ciągle organizowali powstania pod przewodnictwem Chrystusa , Klaudiusz Wyrzucił ich z Rzymu .

- Sunetoniusz , Rzymski Historyk piszący około 120 roku po Chrystusie

" W przed dzień paschy , powieszono " Jeszua " z Nazaretu . "

- Talmud Żydowski z III Wieku

" Wydalił Żydów z Rzymu , którzy stale wzniecali niepokoje , a ich przydócą był Chrestus . "

- Sfetoniusz , Rzymski Historyk , Sekretarz na Dworze Hardiana , Analityk Imperium , " Żywot Klaiduisza " , 25.4

" Tam natknął się na pewnego Żyda, imieniem Akwila, rodem z Pontu, który świeżo przybył z Italii, i na Pryscyllę, żonę jego, dlatego że Klaudiusz zarządził, aby wszyscy Żydzi opuścili Rzym, i zbliżył się do nich; "

- Dzieje Apostolskie 18:2

" Ci, którzy wierzą, że Bóg jest rzeczywiście autorem Pisma Świętego, wykazują zbytnią naiwność i brak wiedzy. Natchnienie ksiąg Starego Testamentu polega na tym, że autorzy izraelscy przekazali  prawdy religijne pod pewnym tylko aspektem — mało lub w ogóle nieznanym dla pogan. Natchnienie Boże nie rozciąga się do tego stopnia na całość Pisma Świętego, by wszystkie i poszczególne jego części zabezpieczało przed wszelkim błędem. Egzegeta, jeśli chce z pożytkiem oddawać się studiom biblijnym, to w pierwszym rzędzie powinien odrzucić wszelką uprzednią opinię o nadprzyrodzonym powstaniu Pisma Świętego i  powinien je tłumaczyć nie inaczej jak inne, czysto ludzkie dzieła. Przypowieści ewangeliczne sztucznie zmyślili Ewangeliści oraz chrześcijanie drugiego I  trzeciego pokolenia, którzy w ten sposób mogli wytłumaczyć małe powodzenie przepowiadania Chrystusa wobec Żydów. Ewangeliści w wielu opowiadaniach podali nie to, co rzeczywiście miało miejsce, ale to,  co uważali, że przyniesie większą korzyść odbiorcom, chociażby to było fałszywe. o czasu ustalenia i określenia kanonu poszerzano Ewangelię ciągłymi dodatkami i poprawkami, tak że pozostał w nich słaby tylko i niepewny ślad nauki Chrystusa. Opowiadania Jana nie są historyczne we właściwym sensie, lecz są mistyczną kontemplacją Ewangelii. Mowy zawarte w jego Ewangelii to teologiczne rozważania na temat tajemnicy zbawienia, pozbawione prawdy historycznej. Czwarta Ewangelia zbytnio podkreślała cuda nie tylko dlatego, by okazały się jeszcze  bardziej nadzwyczajne, lecz także by stały się odpowiedniejsze dla oznaczenia dzieła i  chwały Słowa Wcielonego. Jan przypisuje sobie wprawdzie rolę świadka Chrystusowego; w rzeczywistości jednak nie jest nikim innym, jak tylko znakomitym świadkiem życia chrześcijan, czyli życia Chrystusa w Kościele pod koniec pierwszego wieku. Niekatoliccy egzegeci rzetelniej wyrazili prawdziwy sens Pisma Świętego niż egzegeci katoliccy. "

- BREVIARIUM FIDEI , WYBÓR DOKTRYNALNYCH WYPOWIEDZI KOŚCIOŁA , Wydawnictwo „Księgarnia Świętego Wojciecha , 2007 Opracowanie ksiądz Ignacy Bokwa , ksiądz Tadeusz Gacia , ksiądz Sylwester Laskowski  ksiądz Henryk Wojtowicz , " Natchnienie i bezbłędność Pisma Świętego " , punkt 830 - 840 , strona 322

Advertisement