Stary Testament[]
W Starym testamencie zbawienie było udzielane przez Boga na mocy niedoskonałego ludzkiego posłuszeństwa uczynków i ograniczonej poznawczo do objawionej obecnie wiary będąc utracalne w przypadku nieposłuszeństwa Bogu. W przypadku posłuszeństwa wynikającego również z uczynków ludzie zbawieni przed przyjściem Chrystusa mieli policzoną przez Boga sprawiedliwość i po śmierci znajdowali się na Łonie Abrahama gdzie oczekiwali pełnej zapłaty wynikającej z ofiary Mesjasza w przyszłości przez którą Bóg przeniósł ich z Łona Abrahama będącą górną częścią piekła do nieba którego znakiem było zmartwychwstanie po ukrzyżowaniu Jezusa, które nie mogło mieć miejsca gdyby ci znajdowali się już w niebie w którym nie mogli się znajdować z powodu nie posiadania pełnej zapłaty którą może udzielić jedynie krew Mesjasza która została im policzona przez Boga po jego śmierci krzyżowej.
Ludzie którym Bóg policzył sprawiedliwość ze swoich uczynków w starym testamencie przed przyjściem Chrystusa nie mogli być uchronieni przed potępieniem po śmierci z powodu posiadania jedynie zbawczej wiary w Jezusa i jego pełną zapłatę za grzechy gdyż wiara ta nie była przed przyjściem Jezusa dostępna. Dostępna stała się dopiero po jego przyjściu na ziemie, wcześniej zbawieni ludzie w starym testamencie nie mieli nawet obiektu takiej wiary nie znając Mesjasza który do nich nie przyszedł.
Zanim zaś przyszła wiara, byliśmy wspólnie zamknięci i trzymani pod strażą zakonu, dopóki wiara nie została objawiona.
- Apostoł Paweł, List do Galacjan 3:23
Z tego powodu Bóg liczył im sprawiedliwość przez wzgląd na posłuszeństwo i uczynki w raz z wiarą obecną która pozwalała nie potępić ich aż do czasu pełnej zapłaty Jezusa na którą oczekiwali. Istnieje kilka okresów różnego sposobu policzania sprawiedliwości przez Boga ludziom w starym testamencie.
Nowy Testament, Czas Łaski[]
Po śmierci krzyżowej i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa na krzyżu, dopełniona została pełna ofiara której skutkiem było zmartwychwstanie starotestamentowych świętych, co było wyznacznikiem momentu ich przeniesienia z Łona Abrahama do nieba na skutek pełnej sprawiedliwości Chrystusowej którą Bóg im przypisał.
Od tego momentu nastał czas łaski gdzie zbawienie oferowane jest bez możliwości utraty ze względu na uczynki oraz bez roli uczynków jako niezasłużony dar z Bożej łaski możliwy do przyjęcia przez wiarę z całego serca przez grzesznika po upamiętaniu się, czyli uświadomieniu swojej grzeszności.
Każda osoba bez względu na cielesną przynależność pogan bądź żydów zbawiana jest przez przypisanie pełnej sprawiedliwości Chrystusa przez wiarę grzesznikowi, zbawiając wiecznie każdego kto uwierzy w pełni w ofiarę Jezusa za swoje grzechy. Czas łaski spowodował niemożliwość zbawienia dla tych którzy ufali w swoje uczynki prawa będącego przewodnikiem ludzkości aż do momentu przyjścia Chrystusa, przez co zatwardziałość, wrogość większości Izraela, żydów postawiła ich w opozycji do Ewangelii i chrześcijaństwa.
Niemogący zostać zbawieni przy wierze opartej na prawie bez ofiary Jezusa, żydzi utracili status bycia duchowymi żydami, izraelitami pozostając jednak spadkobiercami obietnic Boga ze względu na swoich umiłowanych przez niego ich przodków, otrzymując obietnice iż stan ich zatwardziałości przeciwko Ewangelii zostanie zakończony a żydzi uwierzą w Mesjasza po tym "jak poganie w pełni wejdą" przez pochwycenie wierzących składających się na Kościół Jezusa Chrystusa ze względu na ich wiarę.
Każdy żyd i poganin, policzani są przez Boga w jego oczach jako duchowi żydzi jeżeli posiadają oni ufność w ofiarę za swoje grzechy dokonaną przez Jezusa, każdy żyd i poganin który tego nie czyni, nie może zostać usprawiedliwiony z powodu nie przyjścia zapłaty za swoje wszystkie grzechy.
Koniec Czasu Łaski[]
Kościół Jezusa Chrystusa, zbawiony przez wiarę, zostaje zabrany z ziemi w ramach pochwycenia przed wielkim uciskiem co jest znakiem nastania końca czasu łaski.
Cielesny Izrael po zakończeniu czasu łaski i przyjściu wielkiego ucisku jakiego nie było wcześniej nigdy na ziemi, nawraca się z powodu obietnicy do Jezusa Chrystusa uznając go jako Mesjasza, ostatecznie w pełni zostając zbawionym.
Z powodu zakończenia czasu łaski w tym czasie, Bóg nie udziela sprawiedliwości ludziom jedynie ze względu na ich wiarę w zapłatę za grzechy przez Jezusa którą mieli możliwość przyjęcia w czasie łaski, wymagając teraz dla zostania zbawionym nie przyjmowania znaku bestii oraz niezapierania się Boga w czasie prześladowań które nie zostanie wówczas przebaczone. Zbawieni zostaną ci którzy wytrwają do końca.